De laatste jaren is het conflict in Syrië steeds complexer geworden. Krishnadev Calamur schrijft voor The Atlantic over de vele spelers die inmiddels verwikkeld zijn geraakt in de

Syrische burgeroorlog. Alhoewel de Syrische president Bashar al-Assad de burgeroorlog lijkt te winnen, is vrede nog ver uit zicht. Vooral nu het Syrische conflict buiten zijn grenzen wordt beslecht. De externe machten zullen doorstrijden voor hun eigen belangen. Maar wie vecht er nu eigenlijk in Syrië, en waarom?

Foto: Flickr/ Jordi Bernabeu Farrús

Laatste update: 16-04-2018

Volgens Bamo Nouri zou Iraaks-Koerdistan aan de vooravond van een revolutie kunnen staan. Hij schrijft voor The Conversation over de onrust die heerst in het gebied. Al vele

jaren is er sprake van corruptie en repressie in Iraaks-Koerdistan. Sprake van democratie of gerechtigheid is er niet. In maart 2018 startten protesten waarin hervorming werd geëist. De regering heeft opstand vaak met misleidende strategieën opgelost. Nouri voorspelt onheil in Iraaks-Koerdistan wanneer de regering het volk niet tegemoet komt.

Foto: Flickr/ Emma LeBlanc

Laatste update: 12-04-2018

Voor het Center for Strategic & International Studies schrijven Seth G. Jones, Charles Vallee en Maxwell B. Markusen over de aanwezigheid van Al-Qaida in Syrië. Nu de macht van

Islamitische Staat vermindert en het Assadregime het vermogen van zijn campagne tegen de rebellen wat opvoert, probeert Al-Qaida haar positie binnen het centrum van wereldwijde salafistisch-jihadistische activiteiten nieuw leven in te blazen. Maar lukt dit? In hoeverre heeft Al-Qaida kunnen profiteren van de Syrische burgeroorlog? Hadden de westerse inlichtingendiensten Al-Qaida beter in de gaten moeten houden?

Foto: Wikimedia Commons

Laatste update: 05-04-2018

Voor War On the Rocks schrijft Stephen Tankel over de toekomst van de jihadistische beweging in het Midden-Oosten. Nadat Osama Bin Laden uit beeld was, was het hart van

Al-Qaida aangetast en verzwakt. Vervolgens kwam Islamitische Staat naar voren, voornamelijk in Syrië, maar ook in andere delen van het Midden-Oosten. Ten tijde van Bin Laden werden er al voorspellingen gedaan over de toekomst van dergelijke bewegingen. Wat zal ons nu te wachten staan en welke organisatie zal de touwtjes in handen nemen? Één ding is zeker volgens Tankel: de jihadistische dreiging zal niet verdwijnen.

Foto: Flickr/ Kurdishstruggle

Laatste update: 22-03-2018

In The Nation schrijft Mark Weisbrot over de huidige Amerikaanse invloed in de Jemenitische burgeroorlog. Amerika helpt Saoedi-Arabië met inlichtingen en gerichte aanvallen.

Weisbrot legt echter uit dat de Amerikaanse deelname illegaal is onder het Amerikaanse recht. Welke stappen worden hier momenteel in ondernomen? Zitten er mazen in de wet? En wat heeft dit voor effect op de voortgang van het Jemenitische conflict?

Foto: Flickr/IRIN Photos

Laatste update: 15-03-2018

Na alle ophef over het Iraanse atoomakkoord lijkt Iran het over een andere boeg te gooien: zelf uit de nucleaire deal stappen. Massoumeh Torfeh schrijft over deze strategische twist voor

Al Jazeera. Een combinatie van economische onrust en onzekerheid over sanctieverlichting is de oorzaak van deze ommekeer. Trump zoekt ondertussen toenadering met Saoedi-Arabië en houdt voet bij stuk als het gaat om de voorwaarden van de deal. Maar wat zijn de consequenties van deze vastberadenheid? Volgens Torfeh begaat Trump een grote fout.

Foto: Wikimedia Commons

Laatste update: 05-03-2018

Voor Middle East Eye schrijft Madawi Al-Rasheed over de zuiveringen binnen het Saoedische regime. Wat zit er achter de nieuwste herverdeling van Mohammed Bin Salman?

Al-Rasheed beargumenteert dat de Saoedische kroonprins vooral een groot aantal trouwe personen met macht in zijn regering ambieert. Bin Salman is daarnaast erg goed in het spelen van de gender card, stelt Al-Rasheed, iets wat belangrijk is voor Saoedi-Arabië in een tijd waarin het land internationaal onder de loep wordt genomen als het gaat om vrouwenrechten. Wat betekent dit alles voor de Saoedische politiek en praktijk?

Foto: Flickr/James N. Mattis

Laatste update: 01-03-2018

In Al Jazeera vraagt Jan Egeland zich af of 2018 het jaar wordt waarin gevluchte Syriërs terug zullen keren naar hun land. Ambtenaren door heel Europa en het Midden-Oosten bespreken

momenteel beleidsplannen over de terugkeer van Syrische vluchtelingen. Het is echter gevaarlijk om deze beslissingen te nemen zonder de vluchtelingen zelf te raadplegen, stelt Egeland. Veel van hen zouden het liefst terugkeren naar Syrië, maar grote delen van het land worden nog steeds gekenmerkt door conflict. Andere delen zijn simpelweg gereduceerd tot puin en gruis. Maar hoe moet het dan verder in 2018?

Foto: Flickr/Chaoyue 超越 PAN 潘

Laatste update: 08-02-2018

In The Strategist vraagt Sofia Patel zich af waarom Irans welbekende hervormer, president Hassan Rouhani, niet hervormt. Is hij niet in staat, of kortweg onwillig om substantiële

sociale en economische hervormingen door te voeren? In hoeverre speelt de macht van de Iraanse hoogste leider Ali Khamenei hierin een rol? Volgens Patel bestaat er een kans dat Rouhani zelf de rol van nieuwe Ayatollah ambieert. Mocht dit zo zijn, is het echter de vraag of hij Iran dan wel in een nieuwere, meer liberale richting wil sturen. Rouhani heeft immers geen rijk verleden op het gebied van radicale verandering, stelt Patel.

Foto: Flickr/United Nations Photo

Laatste update: 05-02-2018

The Economist legt uit waarom Turkse troepen op 20 januari de Noord-Syrische enclave Afrin binnenvielen en wat voor problemen deze inval met zich meebracht. Het doelwit

van Turkije waren de ‘Volksbeschermingseenheden’ (YPG), een Koerdische militie die door president Erdogan wordt beschouwd als de Syrische tak van de PKK. Amerika ziet de YPG echter niet als een terroristische organisatie, maar als een belangrijke partner in de strijd tegen IS. Dit is het eerste probleem. Daarbij, stelt de auteur, bestaat er grote kans dat Rusland zich zal gaan bemoeien met de situatie. En dan zijn vele van de 2.000 Amerikaanse ‘special forces’ ook nog eens gestationeerd in de Koerdische kantons van Afrin. 

Foto: Flickr/Kurdishstruggle

Laatste update: 29-01-2018

Voor Clingendael schrijven Anca-Elena Ursu en Daria Davitti over de ‘securitisation’ van de Sahel. De geopolitieke belangen van EU-lidstaten in deze regio hebben lang geleid tot interventies. Als gevolg van de

recente instabiliteit, nemen deze interventies vandaag de dag alleen maar toe. Ursu en Davitti beschrijven hoe de EU via een nieuwe retoriek, gericht op de vluchtelingencrisis, een toenemende militarisatie van belangrijke ‘partner’-landen in de Sahel probeert te rechtvaardigen. Een problematische ontwikkeling, stelt zij.

Foto: Staff Sgt. David L. Proffitt

Laatste update: 25-01-2018

Na de Arabische Lente zijn er opnieuw demonstraties tegen het gevestigde regime in Tunesië. Voor The Conversation analyseren Pamela Abbott en Andrea Teti de huidige situatie.

Door verregaande bezuinigingsmaatregelen zijn er protesten uitgebroken. De bevolking vindt dat het leven al hard genoeg is en dat de overheid op deze manier geen verlichting biedt. Daarnaast blijft corruptie een probleem binnen de overheid. De bezuinigingsmaatregelen zijn duidelijk niet de oplossing voor Tunesië, maar wat dan wel? Volgens Abbott en Teti moeten er structurele hervormingen plaatsvinden binnen het belastingsysteem om de grootste problemen aan te pakken. Tunesië moet vooral niet terugvallen op repressie of dictatoriale praktijken.

Foto: Flickr/Gwenaël Piaser

Laatste update: 22-01-2018

In The National Interest beschrijven Guzansky, Sawaed en Heistein de toenemende samenwerking tussen de Israëlische en Saoedische inlichtingen- en veiligheidsdiensten.

De Saoedische pers spreekt positiever over Israël en Israëlische ambtenaren, zodat volgens de auteurs het Saoedische volk kan wennen aan de nieuwe relatie. Voorheen was er in Saoedi-Arabië vooral sprake van anti-Israëlpropaganda. Maar wat zijn de gevolgen van deze sterkere relatie voor het vredesproces tussen Israël en Palestina en Israëls strategie vis-à-vis Iran? En waarom blijven Saoedi-Arabië en Israël geheimzinnig over de versterkte relatie?

Foto: Wikimedia Commons

Laatste update: 18-01-2018

In Foreign Policy analyseert Colum Lynch de groeiende rol van Rusland in de Syrië-onderhandelingen. Deze maand introduceert Rusland nieuwe vredesonderhandelingen in Sotsji,

gefocust op het bepalen van de Syrische politieke toekomst, met — in de hoop van de Russen — een rol voor Assad. Dit zorgt voor spanningen, ook binnen de VN: daar waar speciaal gezant De Mistura graag naar Sotsji wil om VN-standpunten te verdedigen, wil secretaris-generaal Guterres eerst groen licht van belangrijke bondgenoten. De Amerikaanse speciale presidentiële gezant voor de coalitie tegen ISIS is ook zeer positief over Moskous diplomatieke pogingen. Maar wat hij niet wil is een parallel proces met Genève, en dat is nu precies waar het wel op begint te lijken, stelt Lynch.

Foto: Kremlin.ru

Laatste update: 11-01-2018

Door internationale successen werd Iran onlangs wel de ‘nieuwe regionale supermacht’ genoemd. Iran heeft echter last van inherente kwetsbaarheden, stelt Mohammed Ayoob in The National Interest.

De protesten tegen het regime lijken misschien abrupt te zijn ontstaan, maar komen door de kwetsbaarheden niet als verrassing, aldus Ayoob. Welke kwetsbaarheden zijn dit, en uit welke stromingen bestaan de protesten?

Foto: Wikimedia Commons

Laatste update: 04-01-2018

Olie is de inkomstenbron van het Midden-Oosten, maar door de schaarste van water wordt de toegang tot dit ‘blauwe goud’ steeds belangrijker, aldus Ben Abbs.

Irak en Syrië kampen, naast maatschappelijke ontwrichting door geweld, ook met droogte. De landen zijn voor een groot deel afhankelijk van de aanvoer van water uit de Eufraat en de Tigris. Beide rivieren ontspringen in Turkije, dat via het bouwen van dammen juist zoveel mogelijk water probeert vast te houden. In de toekomst zou het tekort aan water kunnen leiden tot conflict. Wanneer een andere aanleiding voor conflict zorgt, kan Turkije de waterdoorvoer afsluiten om zo de tegenstander op de knieën te dwingen.

Foto: Wikimedia Commons

Laatste update: 14-12-2017

Hoewel Stephanie Pezard en Michael Shurkin overeenkomsten zien tussen de operaties in Afghanistan en Mali, stellen ze dat er ook fundamentele verschillen tussen de twee zijn.

Zowel Frankrijk als de VS is verwikkeld in wat lijkt op een niet te winnen oorlog. Hierbij leidt terugtrekking  tot een regressie naar chaos, en betekent blijven dat er steeds meer middelen in een schijnbaar bodemloze put worden gegooid. In Mali is er echter een aantal lichtpunten waar te nemen: De Fransen zijn in Mali beter bekend met de omgeving dan de Amerikanen in Afghanistan en de landen om Mali heen helpen actief mee in de strijd. Of dit echter genoeg is om de situatie om te draaien moet de komende jaren blijken.

Foto: Air Mobility Command

Laatste update: 04-12-2017

Volgens Kristina Kaush van het German Marshall Fund manifesteren geopolitieke trends zich met meer impact in het Midden-Oosten dan in de rest van de wereld, zo ook Cyber.

Niet alleen terroristische organisaties zoals Al-Qaida en ISIS maken veelvuldig gebruik van online propaganda en oorlogsvoering, ook staten als Israël en Iran staan bekend als regionale cybermogendheden. Zeker na het hacken van een Qatarese overheidswebsite afgelopen juni realiseren de Golfstaten zich dat de verdediging tegen online aanvallen de hoogste prioriteit heeft. Online oorlogsvoering is een goedkope investering: met relatief weinig middelen kan een vijandelijk land maatschappelijk gedestabiliseerd worden. Hierdoor zal de “Cyber Awakening” in het Midden-Oosten de regio alleen maar verder verstoren.

Foto: Flickr/Magnus Halsnes

Laatste update: 28-11-2017

Saoedi-Arabië speelt een gevaarlijk spel, zo valt te lezen in Stratfor. Kroonprins Mohammed bin Salman zoekt bewust steeds vaker de indirecte confrontatie met Iran.

Na de proxy-oorlogen in Syrië en Jemen vechten de aartsvijanden nu om de macht in Libanon. Saoedi-Arabië maakt zich ernstig zorgen om de toegenomen invloed van Teheran en doet alles in zijn macht om die een halt toe te roepen. Hiertoe is Saoedi-Arabië echter niet in staat: het kan niet leunen op zijn monetaire superioriteit over Iran en heeft geen lokale partijen in Libanon die enige impact zouden kunnen hebben in een conflict. Mocht de kroonprins zijn nieuwe beleid doorzetten, dan verliest hij mogelijk meer dan hij kan winnen.

Foto: Wikimedia Commons

Laatste update: 20-11-2017

Wat kan het Westen doen om Syriërs te helpen bij de wederopbouw van hun land? Bij een meeting van Clingendael spraken enkele experts hierover en maakten een afweging van de mogelijkheden.

De experts waren het eens dat – zonder een duidelijk politiek plan – financiering van het herstel van Syrië is uitgesloten. Zonder politiek plan van aanpak zal iedere vorm van financiering vrijwel zeker door Assad worden gecontroleerd en worden gebruikt om zijn regime weer in het zadel te helpen. Met de verstrekking van geld koopt het Westen dus geen politieke invloed en zal het Syrische conflict eerder in stand worden gehouden dan beteugeld. Tot de komst van een politiek plan, kan het Westen wel andere zaken ondernemen. Het ‘global war on terror’-prisma moet worden ontmanteld, Europese landen moeten afstand nemen van de aanpak van de VS en moeten meer diplomatie bedrijven met Iran.

Foto: Wikipedia

Laatste update: 13-11-2017

In de VS, Europa en Rusland dienen aanslagen om angst te zaaien, maar in Centraal-Azië is het doel een jihadistische revolutie. Jacob L. Shapiro schrijft over de kwetsbaarheid van

Centraal-Azië voor IS. Hoewel de ontmanteling van het kalifaat vaak wordt gezien als een overwinning, kan het ook worden beschouwd als het moment dat IS terugkeerde naar zijn wortels, die van een soennitisch-islamitische opstand. Daarmee blijft het gedachtegoed van IS voortleven, hetgeen eveneens blijkt uit de uit naam van IS gepleegde terroristische daad van een Oezbeek in New York. “Opvallend is niet dat dit is gebeurd, maar dat het niet vaker gebeurt”, stelt Shapiro. Oezbekistan vormt gezamenlijk met andere Centraal-Aziatische landen een makkelijk doelwit voor moslimfundamentalisme. Alle landen delen een Sovjetverleden waarin seculier autocratische leiders de islam als religie verboden en hedendaags verkeren velen van deze landen in een economische crisis. Zodoende staat IS wellicht aan het rand van zijn graf in het Midden-Oosten, maar staat in Centraal-Azië alweer een nieuwe tak op.

Foto: Wikipedia

Laatste update: 06-11-2017

Daniel L. Davis verbaast zich in The National Interest over de nieuwe Amerikaanse strategie tegen de Taliban. Na 16 jaar zoekt de VS nog steeds naar een militair antwoord op een politiek

probleem. Al meerdere jaren hebben de Taliban aangegeven zich te willen begeven naar de onderhandelingstafel, maar dat lijkt de Amerikaanse minister van Defensie James Mattis te negeren, stelt Davis. Met trots presenteerde Mattis de nieuwe Afghaanse strategie, ook wel ‘R4+S’ genoemd vanwege de doelen: ‘regionalize, realign, reinforce, reconcile and sustain’. Door training van lokale grondtroepen bijgestaan door luchtsteun, poogt de VS het probleem van de Taliban wederom te regionaliseren, maar uit recentelijk onderzoek blijkt dat het Afghaanse leger niet klaar is voor deze opdracht. Sterker nog, beaamt Davis, in 2011 handelde de VS op dergelijke wijze en kon toen niet voorkomen dat de taliban nu veertig procent van de Afghaanse districten in handen heeft. Jaag de Taliban dus niet weg van de onderhandelingstafel.

Foto: Wikimedia Commons

Laatste update: 26-10-2017

Slechte hygiëne, folteringen en verkrachtingen: feiten over de Libische detentiecentra stapelen zich op en Europa is medeverantwoordelijk, schrijft Joanie de Rijke in de Groene

Amsterdammer. Europese regeringen maken zich medeschuldig aan het in stand houden van een ‘crimineel systeem van grove mishandeling’ door migranten weg te sturen of tegen te houden, schreef Joanne Lui, internationaal voorzitter van Artsen Zonder Grenzen, aan Europese leiders. Door hen de toegang te ontzeggen, zijn ze gedoemd om zich te begeven naar detentiecentra die vaak worden geleid door milities en smokkelaars. Jean Claude Juncker zegt geschokt te zijn door deze berichten en eurocommissaris voor migratie Dimitris Avramopoulos belooft de inspanning om deze migranten te helpen te verdubbelen. Reden tot voorzichtig optimisme of blijft het bij loze woorden?

Foto: Flickr/European Parliament

Laatste update: 19-10-2017

Kortgeleden werd er nog gestemd voor het Koerdische referendum in de Iraakse stad Kirkoek, maar nu is de stad onderdeel van het conflict tussen Koerden en Iraakse

regeringstroepen, meldt Stratfor. In het noorden van Irak barst de strijd los tussen de Peshmerga, een Koerdische militie, en Iraakse regeringstroepen. Kirkoek maakt deel uit van de Koerdische regio van Irak en kent een redelijke vorm van autonomie. Na het verdrijven van IS kreeg de Peshmerga er controle over de olievelden en daar ligt het probleem. Volgens de Iraakse regering besteelt de Peshmerga Irak van zijn grondstoffen en is hun roep naar onafhankelijkheid onrechtmatig. De stationering van Iraakse troepen binnen de Koerdische regio zal, vanuit de optiek van de Koerden, worden gezien als ondermijning van hun onafhankelijkheidsstreven met verdere escalatie van het conflict tot gevolg.

Foto: Wikimedia Commons

Laatste update: 16-10-2017